Głowacica

Budowa zewnętrzna: Wrzecionowate, w przekroju okrągłe ciało. Duża płetwa tłuszczowa pomiędzy płetwami grzbietową i ogonową. Łuski bardzo drobne; 180-200 wzdłuż linii bocznej. Pomiędzy płetwą tłuszczową a linią boczną 23-27 (łącznie z łuskami linii bocznej). Długa, spłaszczona głowa z szeroko wyciętym otworem gębowym. Na pierwszym łuku skrzelowym 16 wyrostków filtracyjnych. Na tylnej krawędzi płytki lemiesza 4-8 silnych, hakowatych zębów ustawionych w jednym rzędzie. Brak zębów na trzonie lemiesza. Grzbiet brązowawe- lub zielonkawoszary. Boki jaśniejsze z miedzianym połyskiem. Brzuch białawy. Na bokach liczne, nieregularnie rozmieszczone, małe, ciemne plamy. Długość 60-120 cm, maksymalnie do 150 cm.

Występowanie: W chłodnych, zasobnych w tlen, szybko płynących wodach. Pierwotnie tylko w górnym i środkowym dorzeczu Dunaju, zwłaszcza w samym Dunaju i jego prawobrzeżnych dopływach. Dzisiaj także w Renie i jego dorzeczu, w rzekach gór Atlas (Maroko), a także Dunajcu i Sanie.

Tryb życia: Ryba wybitnie stanowiskowa, pędząca samotny tryb życia. W rzece zajmuje określony rewir, którego broni przed innymi rybami swego gatunku. W okresie tarła (marzec-kwiecień) odbywa krótkie wędrówki w górę rzeki. W miejscu o silnym prądzie samica robi uderzeniami ogona w żwirowym dnie płytką jamę, do której składa liczącą 5 mm średnicy dużą ikrę (na 1 kg ciężaru samicy przypada około 1000 jaj). Okres wylęgania w temperaturze 8-10°C trwa około 35 dni. W dobrych warunkach pokarmowych młode osobniki rosną bardzo szybko. Dojrzałość płciową uzyskują w trzecim względnie czwartym roku życia. Głowacica jest rybą zimnolubną (temperatury poniżej 18°C). W Maroku zaaklimatyzowała się także w wodach, gdzie temperatura dochodzi do 26°C. W tych warunkach nie może się jednak rozradzać w naturalny sposób.

Odżywianie: Ryby różnych gatunków.